ارزیابی عملکرد و سودمندی کشت مخلوط سویا (Glycine max (L.) Merrill.) و همیشه بهار (Calendula officinalis L.)

         به منظور بررسی تاثیر کشت مخلوط ردیفی و نواری بر عملکرد دانه سویا و گل آذین همیشه بهار، آزمایشی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با 3 تکرار و 7 تیمار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی تبریز در سال 1388 اجرا شد. تیمارها شامل کشت خالص (برای هر دو گونه)، کشت مخلوط ردیفی و چهار ترکیب کشت مخلوط نواری به صورت 2-2، 2-4، 4-4 و 4-6 به ترتیب برای همیشه بهار - سویا بودند. بر اساس نتایج تجزیه واریانس تاثیر الگوی کشت مخلوط بر عملکرد دانه سویا در واحد سطح معنی­دار نبود ولی تاثیر آن بر وزن خشک گل آذین و گلبرگ همیشه بهار در واحد سطح معنی­دار بود. کشت مخلوط ردیفی و کشت مخلوط نواری 4-6 وزن خشک گل آذین و گلبرگبیشتری را در واحد سطح نسبت به کشت خالص همیشه بهار تولید کردند. کشت مخلوط ردیفی عملکرد خشک گل آذین و گلبرگ بیشتری نسبت به الگوی کشت مخلوط نواری داشت. در این بررسی تیمار­های 4-6 و ردیفی بیشترین نسبت برابری زمین و مجموع عملکرد نسبی را به ترتیب معادل 34/1 و 13/1 داشتند که این امر نشانگر سودمندی این دو مخلوط است. مجموع ارزش نسبی بر اساس کشت خالص سویا برای کشت مخلوط ردیفی و کشت مخلوط نواری 2-2، 2-4، 4-4 و 4-6 به ترتیب 47/13، 3/8، 05/6 و 3/ 7 بدست آمد. بر اساس این نتایج کشت­های مخلوط نسبت به کشت خالص سویا درآمد ناخالص بیشتری تولید کردند و در مجموع سیستم کشت مخلوط نواری 4-6 به عنوان بهترین روش کشت مخلوط قابل توصیه است.